Blogia
De viaje a Ítaca

Último examen de la evaluación y más de la mitad de la Apología. ¡Uf!

   Ya ha llegado el examen final de esta evaluación, que ha sido bastante pesada y hemos tenido mucho que avanzar, pero con la ayuda de Apolo y de las Musas lo hemos conseguido. Ahora sólo hace falta que demostréis vuestro saber. Sólo nos queda por traducir trece párrafos y, en poco más de dos meses, ya terminaréis este curso y comenzaréis a preparar todos los exámenes de la selectividad, aunque antes algunos disfrutaremos de la bella Grecia en vivo y en directo, cosa que vendrá muy bien para nuestra salud.

13.- Ἀλλὰ μέντοι καὶ τὸ προειδέναι γε τὸν θεὸν τὸ μέλλον καὶ τὸ προσημαίνειν βούλεται, καὶ τοῦτο, ὥσπερ ἐγώ φημι, οὕτω πάντες καὶ λέγουσι καὶ νομίζουσιν. Ἀλλοἱ μὲν οἰωνούς τε καὶ φήμας καὶ συμβόλους τε καὶ μάντεις ὀνομάζουσι τοὺς προσημαίνοντας εἶναι, ἐγὼ δὲ τοῦτο δαιμόνιον καλῶ, καὶ οἶμαι οὕτως ὀνομάζων καὶ ἀληθέστερα καὶ ὁσιώτερα λέγειν τῶν τοῖς ὄρνισιν ἀνατιθέντων τὴν τῶν θεῶν δύναμιν. Ὥς γε μὴν οὐ ψεύδομαι κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦτἔχω τεκμήριον· καὶ γὰρ τῶν φίλων πολλοῖς δὴ ἐξαγγείλας τὰ τοῦ θεοῦ συμβουλεύματα οὐδεπώποτε ψευσάμενος ἐφάνην.

Traducción: Pero, sin embargo, el que la divinidad provée el porvenir y anuncia de antemano al que quiere, también eso, como digo yo, así todos lo afirman y lo creen. Pero ellos explican que los que anuncian de antemano son los augurios, los ruidos, los presagios y los adivinos, pero yo llamo a eso genio divino y creo que, llamándolo así, digo cosas más verdaderas y dignas que los que atribuyen a los pájaros el poder de los dioses. Por tanto, no soy infiel al dios y tengo eso como prueba; pues, tras anunciar a muchos (de los) amigos los consejos del dios, jamás pareció que actuaba de forma infiel. 

14.- Ἐπεὶ δὲ ταῦτἀκούοντες οἱ δικασταὶ ἐθορύβουν, οἱ μὲν ἀπιστοῦντες τοῖς λεγομένοις, οἱ δὲ καὶ φθονοῦντες, εἰ καὶ παρὰ θεῶν μειζόνων αὐτοὶ τυγχάνοι, πάλιν εἰπεῖν τὸν Σωκράτην· Ἄγε δὴ ἀκούσατε καὶ ἄλλα, ἵνα ἔτι μᾶλλον οἱ βουλόμενοι ὑμῶν ἀπιστῶσι τῷ ἐμὲ τετιμήσθαι ὑπὸ δαιμόνων. Χαιρεφῶντος γάρ ποτε ἐπερωτῶντος ἐν Δελφοῖς περὶ ἐμοῦ πολλῶν παρόντων ἀνεῖλεν Ἀπόλλων μηδένα εἶναι ἀνθρώπων ἐμοῦ μήτε ἐλευθεριώτερον μήτε δικαιότερον μήτε σωφρονέστερον.

Traducción: Y después de que los jueces se alborotaban al escuchar eso, unos desconfiando de lo que se decía, otros sintiendo incluso envidia, si es que obtenía también de parte de los dioses mejores cosas que ellos mismos, dijo Sócrates de nuevo: “Venga, escuchad también otras cosas, para que los que de entre vosotros quieran desconfíen aún más de que yo haya sido honrado por las divinidades”. Así pues, una vez cuando Querofonte preguntaba en Delfos sobre mí, habiendo muchos presentes, Apolo respondió en oráculo que ninguno de los hombres era más libre ni más justo ni más moderado que yo. 

15.- Ὡς δαὖ ταῦτἀκούσαντες οἱ δικασταὶ ἔτι μᾶλλον εἰκότως ἐθορύβουν, αὖθις εἰπεῖν τὸν Σωκράτην· Ἀλλὰ μείζω μὲν, ἄνδρες, εἶπεν θεὸς ἐν χρησμοῖς περὶ Λυκούργου τοῦ Λακεδαιμονίοις νομοθετήσαντος περὶ ἐμοῦ. Λέγεται γὰρ εἰς τὸν ναὸν εἰσιόντα προσειπεῖν αὐτόν· Φροντίζω πότερα θεόν σε εἴπω ἢ ἄνθρωπον. Ἐμὲ δὲ θεῷ μὲν οὐκ εἴκασεν, ἀνθρώπων δὲ πολλῷ προέκρινεν ὑπερφέρειν. Ὅμως δὲ ὑμεῖς μηδὲ ταῦτ’ εἰκῇ πιστεύσητε τῷ θεῷ, ἀλλὰ καθ’ ἓν ἕκαστον ἐπισκοπεῖτε ὧν εἶπεν ὁ θεός.

Traducción: Y que, puesto que al escuchar esto de nuevo los jueces, como es natural, armaban aún más alboroto, Sócrates dijo de nuevo: “Pero, ciudadanos, el dios dijo en sus oráculos cosas mayores sobre Licurgo, quien dio leyes a los Lacedemonios, que sobre mí. Así pues, se dice que éste, al entrar al templo, dijo: Estoy pensando si tengo que llamarte dios u hombre. A mí no me comparó con un dios, pero juzgó que en mucho aventajaba a los (demás) hombres. Sin embargo, vosotros no confiéis en vano en el dios en relación a eso, sino examinad cada cosa que dijo el dios. 

16.- Τίνα μὲν γὰρ ἐπίστασθε ἧττον ἐμοῦ δουλεῦοντα ταῖς τοῦ σώματος ἐπιθυμίαις; τίνα δὲ ἀνθρώπων ἐλευθεριώτερον, ὃς παρ’ οὐδενὸς οὔτε δῶρα οὔτε μισθὸν δέχομαι; δικαιότερον δὲ τίνα ἂν εἰκότως νομίσαιτε τοῦ πρὸς τὰ παρόντα συνηρμοσμένου, ὡς τῶν ἀλλοτρίων μηδενὸς προσδεῖσθαι; σοφὸν δὲ πῶς οὐκ ἄν τις εἰκότως ἄνδρα φήσειεν εἶναι ὃς ἐξ ὅτουπερ ξυνιέναι τὰ λεγόμενα ἠρξάμην οὐπώποτε διέλειπον καὶ ζητῶν καὶ μανθάνων ὅ τι ἐδυνάμην ἀγαθόν;

Traducción: Así pues, ¿a quién conocéis que esté menos sometido que yo a las pasiones del cuerpo? ¿A qué hombre (conocéis que sea) más libre (que yo), que no recibo de parte de nadie ni regalos ni un sueldo? ¿A quién podríais considerar razonablemente más justo que a quien está adaptado a las circunstancias presentes, de modo que no necesita nada de los demás? ¿Cómo alguien con razón podría negar que soy un hombre sabio (yo) que, desde que comencé a comprender lo que se decía, nunca dejaba de buscar ni de aprender (todo) lo bueno que podía? 

17.- ς δὲ οὐ μάτην ἐπόνουν οὐ δοκεῖ ὑμῖν καὶ τάδε τεκμήρια εἶναι, τὸ πολλοὺς μὲν πολίτας τῶν ἀρετῆς ἐφιεμένων, πολλοὺς δὲ ξένων, ἐκ πάντων προαιρεῖσθαι ἐμοὶ ξυνεῖναι; ἐκείνου δὲ τί φήσομεν αἴτιον εἶναι, τοῦ πάντας εἰδέναι ὅτι ἐγὼ ἥκιστἂν ἔχοιμι χρήματα ἀντιδιδόναι, ὅμως πολλοὺς ἐπιθυμεῖν ἐμοὶ τι δωρεῖσθαι; τὸ δἐμὲ μὲν μηδὑφἑνὸς ἀπαιτεῖσθαι εὐεργεσίας, ἐμοὶ δὲ πολλοὺς ὁμολογεῖν χάριτας ὀφείλειν;

Traducción: Y que no me esforzaba en vano, ¿no creéis que también éstas son pruebas, el (hecho de) que muchos ciudadanos (de los) que aspiran a la virtud y muchos (de los) extranjeros prefieran de entre todos estar conmigo? ¿Cuál diremos que es la causa de aquello, el (hecho de) que todos sepan que yo de ningún modo podría dar a cambio bienes, el que igualmente muchos deseen regalarme algo? ¿Y el que a mí no me sea reclamado ningún favor por parte de nadie, sino que muchos me reconozcan que me deben gratitudes? 

18.- Τὸ δἐν τῇ πολιορκίᾳ τοὺς μὲν ἄλλους οἰκτίρειν ἑαυτούς, ἐμὲ δὲ μηδὲν ἀπορώτερον διάγειν ὅτε τὰ μάλιστα πόλις ηὐδαιμόνει; Τὸ δὲ τοὺς ἄλλους μὲν τὰς εὐπαθείας ἐκ τῆς ἀγορᾶς πολυτελεῖς πορίζεσθαι, ἐμὲ δὲ ἐκ τῆς ψυχῆς ἄνευ δαπάνης ἡδίους ἐκείνων μηχανᾶσθαι; Εἴ γε μὴν ὅσα εἴρηκα περὶ ἐμαυτοῦ μηδεὶς δύναιτἂν ἐξελέγξαι με ὡς ψεύδομαι, πῶς οὐκ ἂν ἤδη δικαίως καὶ ὑπὸ θεῶν καὶ ὑπἀνθρώπων ἐπαινοίμην;

Traducción: ¿Y el hecho de que durante el asedio los demás se compadecían de sí mismos, pero yo vivía no sin menos apuros que cuando la ciudad gozaba de su esplendor? ¿Y el hecho de que los demás consigan los placeres más caros del mercado, en cambio yo a partir de mi alma sin gasto me procuro (placeres) más dulces que aquellos? Si nadie pudiera, en verdad, llegar a convencerme de que miento sobre cuanto he dicho sobre mí mismo, ¿cómo podría ya ser alabado de una forma justa por dioses y por hombres? 

19.- ἀλλὅμως σύ με φῄς, Μέλητε, τοιαῦτα ἐπιτηδεύοντα τοὺς νέους διαφθείρειν; Καίτοι ἐπιστάμεθα μὲν δήπου τίνες εἰσὶ νέων διαφθοραί· σὺ δὲ εἰπὲ εἴ τινα οἶσθα ὑπἐμοῦ γεγενημένον ἐξ εὐσεβοῦς ἀνόσιον ἐκ σώφρονος ὑβριστὴν ἐξ εὐδιαίτου πολυδάπανον [ὡς] ἐκ μετριοπότου οἰνόφλυγα ἐκ φιλοπόνου μαλακὸν ἄλλης πονηρᾶς ἡδονῆς ἡττημένον.

Traducción: Pero,¿tú, Meleto, afirmas, sin embargo, que yo efectuando tales prácticas corrompo a los jóvenes? Sin embargo, sabemos sin duda cuáles son las perversiones de los jóvenes; pero tú di si conoces a alguien que se haya transformado por mí de piadoso en impío o de prudente en soberbio o de moderado en derrochador o de mesurado en beber a borracho empedernido o de trabajador en vago o sometido a otro placer vil”. 

20.- Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Μέλητος, ἐκείνους οἶδα οὓς σὺ πέπεικας σοὶ πείθεσθαι μᾶλλον ἢ τοῖς γειναμένοις. Ὁμολογῶ, φάναι τὸν Σωκράτην, περί γε παιδείας· τοῦτο γὰρ ἴσασιν ἐμοὶ μεμεληκός. Περὶ δὲ ὑγιείας τοῖς ἰατροῖς μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι πείθονται ἢ τοῖς γονεῦσι· καὶ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις γε πάντες δήπου οἱ Ἀθηναῖοι τοῖς φρονιμώτατα λέγουσι πείθονται μᾶλλον ἢ τοῖς προσήκουσιν. Οὐ γὰρ δὴ καὶ στρατηγοὺς αἱρεῖσθε καὶ πρὸ πατέρων καὶ πρὸ ἀδελφῶν, καὶ ναὶ μὰ Δία γε ὑμεῖς πρὸ ὑμῶν αὐτῶν, οὓς ἂν ἡγῆσθε περὶ τῶν πολεμικῶν φρονιμωτάτους εἶναι; Οὕτω γάρ, φάναι τὸν Μέλητον, ὦ Σώκρατες, καὶ συμφέρει καὶ νομίζεται.

Traducción: “Pero, sí,¡por Zeus!, – decía Meleto –, conozco a aquellos a los que tú has persuadido para que te obedezcan más a ti que a sus progenitores”. “Lo reconozco, -decía Sócrates-, al menos sobre la educación; pues, saben que eso ha sido objeto de mi preocupación. Respecto a la salud, las personas obedecen a los médicos más que a sus padres; y en las asambleas, al menos, todos los atenienses, sin duda, obedecen más a los que dicen cosas demasiado insensatas que a sus parientes. Así pues, ¿no elegías, también, vosotros como generales antes que a (vuestros) padres y antes que a (vuestros) hermanos, incluso, ¡por Zeus!, antes que a vosotros mismos, a quienes consideráis que son más entendidos en los asuntos de la guerra?” “En efecto, Sócrates, -dijo Meleto-, conviene y es costumbre”. 

21.- Οὔκουν, εἰπεῖν τὸν Σωκράτην, θαυμαστὸν καὶ τοῦτό σοι δοκεῖ εἶναι, τὸ ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις πράξεσι μὴ μόνον ἰσομοιρίας τυγχάνειν τοὺς κρατίστους, ἀλλὰ καὶ προτετιμῆσθαι, ἐμὲ δέ, <ὅτι> περὶ τοῦ μεγίστου ἀγαθοῦ ἀνθρώποις, περὶ παιδείας, βέλτιστος εἶναι ὑπό τινων προκρίνομαι, τούτου ἕνεκα θανάτου ὑπὸ σοῦ διώκεσθαι;

Traducción: “¿No te parece, -dijo Sócrates-, que esto es también extraño, el (hecho de) que los más hábiles en las demás actividades no sólo tengan una participación por igual, sino que también sean honrados con preferencia, en cambio yo, porque soy elegido por algunos a ser el mejor en relación al mayor bien para los hombres, en relación a la educación, por esto soy citado a juicio de pena de muerte por ti?”.  

   Os recuerdo que el examen es como siempre, tipo selectivo.

   ¡Mucha suerte!

  


P.D.: Por cierto estáis tod@s muy guap@s.

2 comentarios

sara -

Me gustaría que pusieras los comentarios que quedan de la apología por favor.